Liefste lezers, en diegenen die eindelijk een vast ritueel begonnen te vinden in m’n blog… Ik weet dat ik nu onlangs al een volledige week geen posts heb laten verschijnen op mijn blog, I’m verry sorry, het is met pijn in het hart! Niet getreurd aub, ik ben zeker van plan verder te gaan met de blog maar ik heb voor mezelf wel erg goed nieuws. Ik ben al een hele tijd intensief op zoek naar een job die ik sinds vorige week ein-de-lijk heb! HOERAY! Ik heb heel veel deuren tegen mijn neus gehad met de standaard-zin dat ze liever iemand zoeken met enige ervaring (en dan stellen ze meteen de hoogste verwachtingen zoals min. 5 jaar werkervaring) Halooo!! Velen onder ons hebben het probleem, net afgestudeerd en meteen in een kooi met leeuwen gegooid die kieskeurig hun prooien uitkiezen. Metdat er minder jobvacatures zijn, maar wel een gigantische poel met werkzoekenden. Als ze een groter aanbod hebben aan mensen, gaan ze uiteraard diegenen eruit pikken met werkervaring.
Het jammere aan dit hele verhaal is dat er tussen die -nog geen jarenlange werkervarende-mensen wel potentiële tussenzitten die u meer te bieden hebben dan “enkel maar dat papierke, die CV”. Ze oordelen enkel op een wit blad met enkel een paar behaalde titels, studierichtingen etc, maar nooit wordt die persoon uitgenodigd dat ze een persoonlijk contact kunnen leggen en kijken hoeveel die persoon waard is buiten die behaalde titels, belachelijk gewoonweg. Ik wou heel graag als vertegenwoordigster de baan op, maar de vraag en uiteindelijk de afwijzingen waren dat ik de nodige werkervaringen niet kon aanbieden. Ik begon lichtelijk depressief te worden door meer dan 50 afwijzingen te krijgen, een deksel op m’n neus krijgen en terug bij af… Sinds vorige week mag ik mijzelf marketingverantwoordelijke noemen voor een bedrijf waarbij ik een goed gevoel heb, we hebben een jong team die stuk voor stuk gemotiveerde mensen bevatten en er samen voor gaan. Uiteraard komt er heel wat bij bekijken en gebeurd het wel dat ik ‘s avonds wat later thuisben als ik van een klant kom die wat verder gelegen is.
Door dit goede nieuws heb ik even de energie niet meer gevonden om te bloggen, grotendeels doordat mijn week druk is en ik nu enkel de weekends mijn vriend zie (waarbij ik elke seconde met hem wil spenderen, uiteraard) maar ik heb hiervoor nog even de tijd nodig om een duidelijk schema te kunnen opstellen voor zowel mijzelf zodat ik terug mijn uitlaatklep de vrije loop kan geven door dit terug te stoppen in mijn blog. Ik ben nu wel erg blij dat ik een verdienste heb en nu kan ik naast mijn vriend ook goed doorsparen om aan onze toekomst te kunnen werken, want dat zullen ons vele centjes kosten als we al onze dromen willen realiseren ;-)
Give me some time and I’ll promise your Rokprinses-blogster will be back as usual.